سینمای ایران . سینمای خاله زنک بازی و ترویج عصبانیت و تکیه کلام های غیراخلاقی

از دید مردم مذهبی صحبت میکنیم و مخاطب هم همان ها هستند  . از دید مردم مذهبی ما 

تماشای سینما و تلویزیون خودمان که  حجاب و پوشش اسلامی در آن رعایت میشود 

خیلی بهتر از دیدن سینمای هالیوود و فیلمهای غربی هست و حتی اگر بخواهیم یک درجه 

از این بالاتر برویم خیلی از مردم مذهبی و روشنفکر ما از این خبر دارند که فیلمسازان 

غربی درصدد ترویج فرهنگ خودشان هستند و این کاملا برای جامعه و فرزندان ما مضر 

است پس به همین دلیل دیدن تماشای تلویزیون خودمان را انتخاب میکنند و جوی که در 

محیط خانواده و فرزندان هست را هم به همین سمت و سو میبرند 

پس حالا که ما از قصد و غرض فیلمسازان و سینماگران غربی خبر داریم که چه برنامه 

شوم و گمره کننده ای برای ما و آینده فرزندانمان دارند یک قدم جلو هستیم . ولی از قصد و 

غرض فیلمسازان داخلی خودمان چقدر مطمئن هستیم . آیا ما آنها را از افراد مذهبی سرف 

میدانیم که هیچ قصد و نیت بدی در فیلمشان بکار نمیبرند . این یک طرز فکر کودکانه و 

ساده لوحانه است که ما تصور کنیم چون در فیلمهای ایرانی حجاب و پوشش اسلامی رعایت 

میشود و برخی ارزشهای دینی ما به تصویر کشیده میشود پس دیگر هیچ خطری متوجه فکر 

و اندیشه ما نیست . 

تصور کنید حتی اگر یک فیلمساز آمریکایی میخواست برای تلویزوین ما فیلم و سریال بسازد 

مجبور بود طبق شرایط و ضوابط دینی ما عمل کند پس حجاب و پوشش مناسب را در فیلمش 

رعایت میکرد . باید در فیلمش به ترویج فرهنگ رمضان و محرم میپرداخت . پس همانطور 

که می بینید فقط رعایت پوشش و ترویج فرهنگ عاشورایی در سینما و تلویزیون ما دلیل بر 

اسلامی و مذهبی بودن آن نمیشود . ما از کجا صد درصد مطمئن هستیم که کارگردانهای ما 

افکار و عقاید اسلامی دارند؟ 

آیا سبک لباس پوشیدن و طرز رفتار ثروتمندان تهرانی را ندیده ایم؟  آیا تظاهراتهای 

خشونت آمیز ضد دولتی نظیر فتنه 88 را ندیده ایم ؟ آیا برخی مرفه نشینان همفکر آنها 

نبودند؟ آیا افرادی نبودند در ایران که به گروه های تروریستی پیوستند و مرتکب جنایتها 

شدند ؟ آیا آنها همفکرانی در بین فیلمسازان و هنرپیشه ها ندارند ؟

با توجه به اینکه اسلام حضور زنان و مردان نامحرم را در یک مکان منع کرده و صحبت 

کردن بی مورد آنها را با یکدیگر حرام دانسته . شما نسبت به کار فیلمسازی که زنان و مردان 

نامحرم روزهای زیادی در کنار هم و نزدیک به هم با یکدیگر صحبتهای بسیاری میکنند چه 

تصوری دارید ؟ چه کسانی هستند که کار حرام انجام میدهند ؟ کدام قشر از زنان و مردان 

نامحرم هستند که ساعتها و روزها در کنار یکدیگر به بذله گویی و شوخی میپردازند و چه 

کسانی این محیط را برای آنها فراهم میکنند و از کار آنها فیلم میسازند ؟ 

پس اگر زره ای به کار هنرپیشه ها و فیلمسازان تامل کنیم  میبینیم که کسانی که کار حرام و 

غیر اسلامی انجام می دهند هرگز نمیتوانند طرفدار دین و دینداری باشند . اگر ما بسرف 

اینکه افراد مسلمان اسمی هستند و حجاب دارند عمل آنها را قبول کنیم . ساده لوحی کرده ایم . 

همه کارگردانها و فیلمسازان ما مذهبی و اسلامی نیستند این مورد را فقط با نگاه کردن به 

پوشش و حجاب خانواده آنها می توان فهمید نیازی به تحقیق در مورد عقاید آنها نیست 

پس کالای فرهنگی تولید شده توسط افراد غیر مذهبی را نمیتوان پذیرفت . زیرا  فردی که 

با دینداری ضدیت دارد تحت نفوذ شیطان است از فرصت بدست آمده نهایت استفاده را 

خواهد برد تا آنچه را در افکار و عقاید خودش دارد در فیلمی که خانواده و نوجوان بیننده 

آنست بکار میبرد .ضد انقلاب همیشه بدنبال ترویج فرهنگ بی بندوباری و فرهنگ غرب 

بوده است . اگر به فیلم و سریالهای ساخته شده در ده سال اخیر دقت کرده باشید البته از دید 

بی طرف نه فقط از دید سرگرمی و مشغولیت خواهید دید که ترویج بی بندوباری و 

عصبانیت و تکیه کلام های غیر اخلاقی شدت پیدا کرده و روبه افزایش است و در کنار 

آن فرهنگ خاله زنک بازی و حمایت از سلطه طلبی روبه افزایش است به چه دلیل ؟ به 

این دلیل که سینماگران ما تکنولوژی . توان و هزینه ساخت فیلمهای پرتحرک و  اکشن مانند 

غربی ها را ندارند و هنرپیشه های ما از لحاظ بدنی توان و انرژی فعالیت زیاد را ندارند و 

اگر قرار به ساخت یک فیلم پرتحرک باشد آنها از لحاظ بدنی کم میاورند پس به همین دلیل 

مجبورند تمام نیرو و  انرژی خود را در زبان بازی و صحبت کردن بگذارند

اما این صحبت کردن و حلاجی کردن مغز چه تاثیری روی کسی که حدود یک ساعت و نیم 

به تماشای یک فیلم مینشید دارد ؟ چه فرهنگی را آموزش میدهد ؟ چه نکات تربیتی دارد ؟ و 

چه تاثیری در روند پیشرفت جامعه و کشور دارد ؟ صحبت کردن خود اشخاص نه ولی گوش 

کردن به صحبت کردن دیگران به مدت طولانی آن هم به اینصورت که شخص توان مداخله 

و پاسخ دادن به حرف ها نداشته باشد کم کم باعث فلج شدن قسمتهای تحرک آمیز مغز میشود 

و نتیجه اش این میشود که مردم بجای پیشرفت و ساخت و ساز و تحرک به تنبلی بی مصرفی 

و خاله زنک بازی گرایش پیدا کنند تمام سعی و تلاششان این میشود که در میهمانی ها حاضر 

شوند و از داشته های خود فخر فروشی کنند . آیا دقت کرده اید وقتی به ادارات مراجعه میکنید 

چقدر کارتان به تاخیر میافتد ؟ دقت کرده اید کارمندان یک شرکت با وجود اینکه فقط روی 

صندلی نشسته اند چقدر بیحال و خسته هستند ؟ 

آیا این نتیجه فرهنگی غیر از خاله زنک بازی است ؟

خیلی ها معتقدند که فیلم اخراجی ها بعد از سالها تجسم گر سینمای جنگ بود و چون به طریق 

طنز کار شده بود بسیار جوان پسند بود و روی قشر جوان تاثیر زیادی گذاشت . میگویند 

کارگردانش فردی بسیار مذهبی است که خودش با جنگ آشناست . اما واقعیت کاملا خلاف 

اینست .

در فیلم اخراجی ها رزمنده هایی که جانشان را برای اسلام دادند و شهید شدند به افرادی 

لاقید و بیخیال تشبیه شده بودند و محیط انسانساز و معنوی جبهه به یک محیط قمار و 

لات بازی تشبیه شده بود و فرمانده های با درایت جنگ به افراد ساده لوح و عصبی تشبیه 

شده بودند . در فیلم اخراجی های سه در یک سکانس پند آموز و جدی که نکته تربیتی فیلم 

نیز بشمار میرود . اکبر عبدی بازیگر نقش بسیجی بعد از جنگ در مورد فضای معنوی جبهه 

و جنگ میگوید " اینکه کسی جانش را برای رفیقش بده را ما اونجا دیدیم " یعنی تمام برداشت 

و خاطرات کارگردان مذهبی ما از جنگ اینه که فکر میکنه مردم به جبهه رفتند تا جانشان را 

برای رفیقشان بدهند اگر آقای نمکی برداشتی غیر از این داشت حتما بعنوان یک نکته تربیتی 

مطرح میکرد. آیا بسیجی ها برای  رضای خدا به جبهه نرفتند ؟ آیا جانشان را در راه خدا 

ندادند ؟ می توانید در ویدئوی زیر ببینید 

https://www.aparat.com/v/YimpW

اینم از کارگردان مذهبی که فیلم از سینمای جنگ میسازه

(0 لایک)