چرا یک فرد لباس شخصی و غیر روحانی نباید به ارشاد دینی و هدایت مردم بپردازد

زمانی که یک شخص معمولی و لباس شخصی در نزد خودش فکر میکند که 

اطلاعات و آگاهی اش در زمینه دین و امور مذهبی و شناخت اهل بیت بالا رفته 

فقط باید به آگاه سازی در میان دوستان نزدیکان و خوانواده خودش مشغول شود 

در غیر اینصورت اگر بیاید و سعی نماید عموم مردم را از آنچه که خود میداند آگاه 

کند هر چند که آگاهی دادنش به مردم کاملا درست باشد با این کارش راه و مسیر 

گمراهی را طی کرده است زیرا صحبت کردن یک فرد غیر روحانی و لباس شخصی 

از دین برای عموم مردم باعث بوجود آمدن یک چهره جدید شده و توجه مردم از 

روحانیت به سمت او جلب می شود مردم را از روحانیت جدا می کند و این فاصله 

گرفتن مردم از روحانیت باعث دور شدن تدریجی آنها از مسیر درست دین میشود و 

ضربه بزرگی به دین میزند . دیگر هر کسی پیش خودش خیال میکند که علامه 

بزرگ دین شده است و هیچ نیازی به روحانیت و امام جماعت و نماینده 

ولی فقیه نیست . ولی واقعیت کاملا برعکس این طرز فکر است دین ستیزان و 

دشمنان دین همواره در کمین این افراد معمولی که با شور و اشتیاق از دین میگویند 

نشسته اند و با سوالاتی که از نقاط کور و دوردست دین و اصول عقیدتی بسیار 

ذره بینی از این افراد می پرسند باعث شک کردن آنها به مسیرشان میشوند و 

رفته رفته دین و عقاید آنها را زیر سوال میبرند تا زمانی که بطور کامل دین را 

از این افراد بگیرند . اما برای یک روحانی که سالها دروس فلسفی و فقهی 

حوزه علمیه را فرا گرفته پاسخ گویی به این سوالات دین ستیزان کار بسیار ساده ای 

است و دشمنان دین نمیتوانند آنها را در مجادله گیر بیندازند و باعث نفاق در بین 

امت اسلامی شوند . ظاهر و لباس روحانیت مانند عمامه و عبا و ریش بلند خود 

دلیلی بر اثبات فردی است که برای راهنمایی و ارشاد مردم آمده است .

متاسفانه برخی جوانان امروزه در محیط هایی زندگی میکنند که دین ستیزان 

روحانیت را به تحقیر و تمسخر میگیرند مثلا میگویند فلان آخوند هفت تا زن دارد 

یا این آخوند ها خیلی زن میگیرند و فقط روضه خوان هستند و بدین ترتیب جوانانی 

که دوست دارند از خودشان در نزد بقیه اصول و عقایدی بروز بدهند دیگر خجالت 

میکشند در آن جمع و محیط خودشان این را مطرح کنند که از نظر عقیده پیرو 

فلان شیخ و روحانی هستند زیرا اطرافیانشان به آنها میخندند پس به دنبال راهی که 

بتوانند عقایدشان را بروز دهند و علاقه شان را به اهل بیت با دیگران در میان 

بگذارند سرانجام سر از ناکجا آباد دکتر علی شریعتی و امثال آنها در می آورند و 

خود را پیرو مکتب دکتر شریعتی معرفی میکنند .

دکتر شریعتی که خودش یک فرد گمراه است و این چهره دینی و مذهبی که از 

خود نشان داده فقط برای کسب شهرت و اعتبار دنیوی بوده است . وی سالها با 

ریاکاری و بیان جملات دوپهلو و مغرضانه مخصوصا در مورد اهل بیت و 

حادثه عاشورا سعی کرد مردم را به روحانیت و حکومت آخوندی بدبین کند و 

وجود روحانیت را در مسیر هدایت و دین بی اثر نشان دهد اکثر جملاتی که 

دکتر شریعتی در مورد اهل بیت و دین بیان کرده در ذهن مخاطب خود شک و 

تردید ایجاد میکند و این مطلب را به او القاء میکند که روحانیت دارای یک درک 

خیلی پایینی از دین و اهل بیت است و دین را در حد فهم پایین خودش به مردم 

ارائه میدهد . پس این وسط یک آدم فهمیده و با کمالاتی مانند دکتر شریعتی باید باشد 

تا مردم دین و مسیرشان را از درک درست و خالص ایشان بفهمند .

برای مثال میگوید امام حسین تشنه لبیک بود ولی بزرگترین دردش را بی آبی 

دانستند باید از دکتر شریعتی پرسید چه کسی چنین چیزی به شما گفته که درد 

امام حسین  بی آبی است ؟ منظور شما دقیقا چه افرادی هستند ؟ چطور تا بحال 

کسی افکار امام حسین را برای ما نگفته است ؟ نا سلامتی در حکومت اسلامی و 

آخوندی زندگی میکنیم . مگر آنهمه علمای برجسته ما چه در اوایل انقلاب و چه در 

زمان فعلی افکار امام حسین و بقیه معصومین را با شرح کامل نمیگویند ؟ شما مگر 

کر یا کور بودید که اینها را نشنیده اید ؟ نا سلامتی فرزند یک عالم بوده اید

حالا بیایید ببینیم چرا دکتر شریعتی مردم را از روحانیت دور می کرده برای اینکه 

تا روحانیت در نظر مردم وجهه و صداقت دارد برای یاد گرفتن دین هیچوقت 

سمت یک فرد معمولی و لباس شخصی نمیروند . این واقعا حماقت است که تا 

مکتب های بزرگ و انسان سازی مانند مکتب شهید مطهری وجود دارد مردم 

سراغ مکتب گمراهی دکتر شریعتی بروند تا کتابهای شهید مطهری 

مانند : توحید و انسان کامل - عدل الهی و .... در بازار یافت میشود سراغ کتاب 

بی ارزش دکتر شریعتی بروند

اگر امثال دکتر شریعتی به درک بالایی از دین و مسیر هدایت رسیده بودند این را 

میدانستند که نباید با زیبا جلوه دادن افکار خودشان مقام روحانیت را در نظر 

مردم کم اهمیت کنند

برای آنهایی که میگویند ریش بلند نشانه اسلام نیست باید بگوییم که البته هست 

ریش و لباس بلند نشانه زهد و دوری از دنیاست که از خصلتهای یک راهنمای 

دینی می باشد . آنهایی که میگویند اختیار کردن چند همسر اشتباه است که البته 

بیشتر از روی حسادت است باید بگوییم که این هم نشانه مقتدر بودن مرد است 

برخلاف مردهای امروزی که از ترس زن جرات انجام خیلی کارها را ندارند این 

وابسته نبودن به یک همسر خودش نوعی وابسته نبودن به دنیاست و از خصلتهای 

یک راهنمای دینی می باشد .

به قول آیت الله بهجت " راه و مسیر دین خجالت بردار نیست " از این خجالت 

نکشید که آخوندها را در غیابشان به تمسخر میگیرند و نمیتوانید حرفی از 

روحانیت بزنید از این خجالت بکشید که در جوار آن افراد مسخره نشسته اید